ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ , ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ.
ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ
Στις 5 μάη, 22 μετανάστες από την Ερυθαία και τη Σομαλία δολοφονήθηκαν 4.5 ναυτικά μίλια βόρεια της Σάμου, απ΄την μηχανισμούς της ελληνικής δημοκρατίας. Μέσα απ’τα μίντια οι λιμενομπατσοι και τ’αφεντικά τους φρόντισαν να διαμηνύσουν πως ο λόγος του πνιγμού τους παραμένει ασαφής.
Πριν την Σάμο, υπήρξε η Λευκάδα, το Φαρμακονήσι, η Χίος, η Μυτιλήνη, ο Έβρος και μετά από αυτήν και πάλι η Λαμπεντούζα. Μιλάμε για μια θάλασσα γεμάτη με πτώματα μεταναστών εργατών, μιλάμε και λιμενικούς που γουστάρουν να δολοφονούν (βλέπε Χίο καλοκαίρι 2007 και φαρμακονήσι –Φεβρουάριος 2014) , για κεντρικούς κρατικούς σχεδιασμούς που οδηγούν ξεκάθαρα στους φόνους. Μιλάμε για μια πλειοψηφική κοινωνία που ΓΝΩΡΙΖΕΙ και που αρέσκεται να χαζεύει τα πτώματα στις ειδήσεις των 8 και να ονειρεύεται τα καλοκαιρινά της μπάνια. Μιλάμε για ότι πιο βάρβαρο έχει να επιδείξει ένα κράτος που διεξάγει πόλεμο με πραγματικές απώλειες στα σύνορα του και έναν πληθυσμό που στην πλειοψηφία του έχει συνηθίσει τον θάνατο. Μιλάμε για μια ευρωπαϊκή πολιτική, που ενώ καταστρέφει οικονομικά και πολιτικά τις χώρες προέλευσης των μεταναστών, βάζει μπάτσους, μαφίες και στρατό να φυλάνε τα σύνορα της.
Όμως πρέπει να μιλήσουμε και εμείς. Εκείνες/οι που δεν αρνούνται να δουν ότι κάτω από αυτόν τον ήλιο και απ’ αυτήν την θάλασσα γίνονται εγκλήματα κατά της εργατικής τάξης.
Να υψώσουμε την αντιφασιστική μας αξιοπρέπεια και να μην συνηθίσουμε τον θάνατο.
Να φωνάξουμε για όλους εκείνους τους χιλιάδες μετανάστες θύματα ενός διαρκούς πολέμου.
Με αφορμή την πορεία, το απόγευμα της δευτέρας 2 Ιούνη, πίνουμε τον καφέ μας στο αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο που στήνουμε στην πλατεία εργατικών κατοικιών, συζητάμε και προβάλλουμε βίντεο για την δολοφονίες στα ελληνικά θαλάσσια σύνορα και την Λαμπεντούζα. Θα μαστε εκεί απο τις 7 το απόγευμα.