Πόσο αίμα «Άλλων» χωράει ακόμη το αιγάιο;
Πόσοι ακόμη μετανάστες εργάτες θα δολοφονηθούν στα σύνορα, προσπαθώντας να διεκδικήσουν μια ζωή με λογική και αξιοπρέπεια;
Ένας ακήρυχτος πόλεμος μαίνεται τόσο κοντά μας, που η σιωπή και η αδιαφορία γίνονται η απόλυτη συνενοχή σε αυτό το έγκλημα. Γιατι αυτό που συντελείται εκεί στα όχι και τόσο μακρινά σύνορα και στα βουνά του έβρου, εκεί στα νερά του αιγαίου και στις παραλίες των νησιών είναι ένα συνεχές και διαρκές ΕΓΚΛΗΜΑ.
Πως αλλιώς να αποκαλέσεις τις δολοφονικές πρακτικές που ακολουθεί ο ελληνικός στρατός και το λιμενικό για να απωθήσει τις βάρκες των μεταναστών;
Πως αλλιώς να αποκαλέσεις τους εκατοντάδες πνιγμούς μεταναστών μόνο τους τελευταίους μήνες στο αιγαίο;
Πως αλλιώς να αποκαλέσεις την σκληρή αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους που πηγαίνει χέρι χέρι με την υποστήριξη και την συμμετοχή του σε πολέμους στις χώρες απ’που προσπαθούν να δραπετεύσουν οι μετανάστες ;
Και στην τελική, πως αλλιώς μπορείς να πεις την αδιαφορία της πλειοψηφίας των ντόπιων κατοίκων αυτής της χώρας που ενώ βλέπουν το αίμα που γεμίζει τις θάλασσες γύρω τους, στέκονται αδιάφοροι και άρα συνένοχοι σε όλη αυτήν την δολοφονική μανία;
Γνωρίζουμε ότι αυτός ο πόλεμος αρχίζει με βόμβες στις χώρες των μεταναστών, συνεχίζεται με πνιγμούς στα ελληνικά (και όχι μόνο) σύνορα, εξαπλώνεται στις πόλεις με μαζικές σκούπες, φασιστικές επιθέσεις, ρατσιστικές υποτιμήσεις και φασιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και στην τελική εξαργυρώνεται στις μανωλάδες, στα μπουρδέλα και σε όλες τις βαριά υποτιμημένες εργασίες στην ενδοχώρα.
Γνωρίζουμε ότι αυτός ο πόλεμος είναι ένας διαρκής πόλεμος ΕΝΑΝΤΙΑ στην εργατική τάξη και μας παίρνει όλους αμπάριζα.